به نام او که از کهکشان عشق ستاره تو را به نام من کرد

به نام او که از تمام عالم عشق تو را ناجی این قلبم کرد

به نام او که نسیم را آفرید تا بوی تو را نزد من بیاورد

به نام او که آسمان آبی عشق را آفرید تا مرغ عشقمان در آن پر بگشاید

به نام او که گلهای شقایق عشق او را تداعی میکنند

به نام او که کوه ها استواری خود را از عشق او آموخته اند

به نام او که برگ برگ درختان دانه دانه شنهای زمین و تک تک ستارگان آسمان

سرود عشق او را می خوانند

به نام اوکه توان سرودن عشق تو را آموخت تا فقط برای تو گل شعر بسرایم

به نام او که عشق را در قلب نهاد تا جان را عاشق کندو سرانجام

به نام نامی یار که عشقیست ماندگار

 به نام دوست که قلبم تا ابد با اوست

 به نام خدای عشق و عاشقی

به نام خدا
 به نام عشق

تو کدوم بهونه بودی،واسه دل یه عاشق
تو گل مریمی یا،چیزی مثل شقایق
تو بی خبر اومدی نشستی توی قلبم
تا اومدم بفهمم،دیدم تویی محبوبم
عاشق اون نگاهت،خنده و روی ماهت
عاشق ناز چشات،گل های رو لباسات
دلم همیشه تنگ،نبودنت یه درده
رفتن تو از پیشم مثل گلی پژمرده
کاشکی میشد بدونی دوست دارم یه دنیا
قد تموم گلها مثل عاشق،بی ریا
مریم تویی بهارم،وقتی باشی کنارم
بیا واسه همیشه سر رو شونت بذارم
مجنون موی طلات،خنده رو لبات
عاشقمو دیونه،دیونه اون چشات
لیلی من،محبوبم،ستاره روشنم
گل بهاری من،عطر روی پیرهنم
دوس داشتنت،قشنگ دنیا چه رنگارنگ
نبودنت دلتنگ،دلت فقط یه رنگ
اینا همش بهونس،حرفای عاشقونس
عاشق بی تو بودن یه ادم دیونس
دل لیلی و مجنون،کلید و قفل همن
مجنون و لیلی،بی هم از همه غمگین ترن
دوس داشتنت واسه من تموم لحظه هام
زندگی با تو بودن خدا،خدا،خدام
فقط یه بار،بگو بهم،دوست دارم
دلم رو قربونیت کنم،که من فقط تو رو دارم
نبودنت کنارم،اشک رو گونه هام
دلم همیشه تنگ،غم روی خنده هام
روزای با تو بودن خیلی برام مهم

روزه در آیین زرتشت در مورد روزه در آیین زرتشت نیز باید گفته شود که روزه گرفتن و نخوردن آب و غذا بخاطر اینکه باعث سستی بدن و عدم فعالیت مفید و کار روزانه می شود حرام می باشد. چون این موارد در آیین زرتشت نکوهیده شده وبی کاری و تن پروری بشدت نهی شده است و. در وندیداد، فرگرد سوم فقره 33 نوشته شده: ‹‹ ... آن کس که سیر غذا می خورد، توانایی می یابد که نیایش بکند، کشاورزی کند و فرزندان به وجود آورد. جاندار از خوردن زنده می ماند و از نخوردن می میرد.›› امابرای افراط نکردن در خوردن گوشت حیوانات روزهای دوم و دوازدهم و چهاردهم و بیست و یکم هر ماه زرتشتیان از خوردن گوشت پرهیز می کنند این چهار روز متعلق به چهار امشاسپند وهمن ؛ماه و گوش و رام که از میان چهارپایان هستند می باشد. رییس انجمن موبدان تهران(دکتر خورشیدیان)، از این رو، گفت: در اوستا مفهوم روزه به روزه باطنی نسبت داده می شود و روزه ظاهری وجود ندارد اگرچه امساک و تحت فشار قرار دادن جسم برای تمرکز بیشتر بر اعمال و مناسک دینی عملی ستودنی است. وی اظهار داشت: در عین حال در آیین زرتشت در 4 روز مخصوص در هر ماه هر نوع کشتار و قربانی کردن حیوانات و استفاده کردن از گوشت ممنوع است. دکتر خورشیدیان در تشریح معنای روزه باطن گفت: ما زرتشتیان باید در سه بخش معنوی "شنوایی"، "اندیشه" و "حساس" همیشه روزه داشته باشیم یه آن معنا که از طریق این سه حس از نیکی دور نشویم و بخ "اندیشه و حساس و شنوایی" مان همیشه سرشاز از نیکی باشد. رییس انجمن موبدان تهران افزود: همچنین در اوستا بر روزه بزرگتری تاکید شده است و آن حفظ هفت عضو بدن، مشتمل بر دو چشم، دو دست، دو پا و زبان در تمام طول زندگی از هرگونه آلودگی است و این هفت عضو همیشه باید پاک نگه داشته شوند که از این عمل نیز تحت عنوان روزه یاد می شود